að horfa á sjónvarpið er eitthvað sem ég geri meira af en hollt getur talist...ég ætla ekki að hætta því, en ég komst nokkuð nálægt því að vilja aldrei framar kveikja á heittelskuðu sjónvarpinu mínu í gær, á skjá einum voru þeir að sýna beint frá ungfrú reykjavík, jújú það er sossum pirrandi í sjálfu sér að eyða tveim tímum af fínum dagskrá tíma í þessar beyglur(biturð) en þegar að þær tóku að dansa þrjár og þrjár saman við eitthvert hippeti hopp lag þá hélt ég að dagar mínir væru taldir. þetta er með því vandræðalegra sem ég hef séð í íslensku sjónvarp og stelpugreyin sem örugglega hafa ekkert búist við að þurfa að skekja á sér rassin fyrir framan alþjóð voru hreint alveg jafn vandræðalegar. ég held að nýr aumingjahrollur hafi verið fundinn. svo var stelpuafglapinn sem vann alveg kostuleg á svipinn, eins og hreindýr í framljósum! skilið þessum tveimur tímum til baka líf mitt verður aldrei samt.